De eerste update
Door: Milou
Blijf op de hoogte en volg Milou
07 Mei 2014 | Ghana, Kumasi
Nu bijna twee weken in Ghana. Helaas heb ik niet eerder de mogelijkheid gehad om iets online te zetten. Ook wil ik even laten weten dat de verbinding heel slecht is en dat ik naar vele geen berichtjes (terug) kan sturen. Ik krijg dan een foutmelding!
Vrijdagavond (de 25ste) aangekomen in Accra. Helaas konden we niet in de lodge slapen waar we gereserveerd hadden. Zij dachten dat we pas de 28ste aankwamen en hadden geen personeel. Last minute, om half 11 ’s avonds (voor ons gevoel half 1 ’s nachts), nog een andere slaapplek kunnen zoeken. Uiteindelijk gevonden. Prima slaapplek met airco!
De dagen erna zijn we in Accra gebleven. We hebben het een en ander gezien. Het is een totale omschakeling in vergelijking met Nederland. Ik ben net een week hier en waardeer het nu al enorm dat ik thuis een goede straal heb onder de douche. Hier heb je zo’n dunne straal, dat de straal meteen richting muur gaat vanuit de kop en je in feite nog niet nat wordt. En daarbij heb je alleen koud water.
Het eten is goed te doen.. wel veel ei en rijst, maar dit was bekend.
Maandag vertrokken richting Kumasi met een busje. De bus was groter dan gedacht en had airco (jeej)! Ze rijden hier als een stelletje gekken! Je mag inhalen aan beide kanten en je hoeft maar te toeteren en diegene voor je gaat voor je aan de kant. Vaak wel zonder te kijken, met als gevolg dat je bijna een botsing veroorzaakt. Op een weg waar je 50 mag, wordt gemakkelijk 80 gereden. De auto’s zijn allemaal afdankertjes vanuit Europa en vallen van ellende bijna uit elkaar. Maar goed, we hebben ruimte, een airco en het komt vooruit!
Het voelt wel echt alsof we een rijdende attractie zijn. Een busje vol blanken valt natuurlijk op en we worden dan ook veel aangestaard en nagewezen. Zodra de auto even moet wachten, stormen vrouwen met manden op hun hoofd vol artikelen op ons busje af in de hoop iets te kunnen verkopen!
Dinsdag zijn we verder gereden naar Damongo. Een rit van ongeveer 6,5 uur met stukken onverharde weg! DRAMA! Ineens begon het keihard te regenen en de chauffeur wilde niet zijn rijgedrag aanpassen met als gevolg dat we in de slip raakten en dwars op de weg kwamen te staan.
In de middag aangekomen bij vader Abraham. Een jonge meneer (al denk je bij de naam aan een oude, gerimpelde meneer met een grijze baard, een lang blauw gewaad aan en eventuele Aladin schoenen eronder), die erg trots is op zijn weeshuis en land. Een vriendelijke man die ons in een uurtje enorm veel vertelde over de bevolking.
De eerste keer naar het weeshuis was een hele ervaring. Ze zagen ons aankomen in de verte en stormden meteen op ons af. Ineens had iedereen kinderen aan zich hangen alsof je een lopend klimrek bent. Wel erg aandoenlijk!
De gebouwen zijn zeer primitief. Er staan maar enkele bedden met sommige zonder matras en dat voor ruim 50 kinderen. Er is geld, voedsel, speelgoed, kleding, etc. tekort. Triest om te zien! Maar ergens wel mooi dat ze zich met zo weinig spullen toch weten te vermaken. In Nederland hebben veel kinderen ontzettend veel speelgoed en dan vervelen zij zich nog!
De omgang met de kinderen is erg leuk. Ze noemen je niet direct bij de voornaam, maar noemen je ‘sister’ of ‘sister Milou’. Erg leuk!
Afgelopen zondag even gaan relaxen met de meiden van het ziekenhuis. Even naar het Molepark gegaan om te zwemmen. Dit is een park waar je ook op safari kunt gaan. Dit hebben we zondag niet gedaan, maar zagen in de verte wel olifanten lopen! Komende vrijdag staat dit wel op de planning!
Nu gaan overleggen en kijken wat er met het sponsorgeld gedaan kan worden! Ik probeer jullie op de hoogte te houden, maar dit is afhankelijk van het bereik en de mogelijkheid om op internet te komen! Foto’s uploaden lukt me helaas ook niet, dan stopt het internet ermee! L
Liefs, Milou
Vrijdagavond (de 25ste) aangekomen in Accra. Helaas konden we niet in de lodge slapen waar we gereserveerd hadden. Zij dachten dat we pas de 28ste aankwamen en hadden geen personeel. Last minute, om half 11 ’s avonds (voor ons gevoel half 1 ’s nachts), nog een andere slaapplek kunnen zoeken. Uiteindelijk gevonden. Prima slaapplek met airco!
De dagen erna zijn we in Accra gebleven. We hebben het een en ander gezien. Het is een totale omschakeling in vergelijking met Nederland. Ik ben net een week hier en waardeer het nu al enorm dat ik thuis een goede straal heb onder de douche. Hier heb je zo’n dunne straal, dat de straal meteen richting muur gaat vanuit de kop en je in feite nog niet nat wordt. En daarbij heb je alleen koud water.
Het eten is goed te doen.. wel veel ei en rijst, maar dit was bekend.
Maandag vertrokken richting Kumasi met een busje. De bus was groter dan gedacht en had airco (jeej)! Ze rijden hier als een stelletje gekken! Je mag inhalen aan beide kanten en je hoeft maar te toeteren en diegene voor je gaat voor je aan de kant. Vaak wel zonder te kijken, met als gevolg dat je bijna een botsing veroorzaakt. Op een weg waar je 50 mag, wordt gemakkelijk 80 gereden. De auto’s zijn allemaal afdankertjes vanuit Europa en vallen van ellende bijna uit elkaar. Maar goed, we hebben ruimte, een airco en het komt vooruit!
Het voelt wel echt alsof we een rijdende attractie zijn. Een busje vol blanken valt natuurlijk op en we worden dan ook veel aangestaard en nagewezen. Zodra de auto even moet wachten, stormen vrouwen met manden op hun hoofd vol artikelen op ons busje af in de hoop iets te kunnen verkopen!
Dinsdag zijn we verder gereden naar Damongo. Een rit van ongeveer 6,5 uur met stukken onverharde weg! DRAMA! Ineens begon het keihard te regenen en de chauffeur wilde niet zijn rijgedrag aanpassen met als gevolg dat we in de slip raakten en dwars op de weg kwamen te staan.
In de middag aangekomen bij vader Abraham. Een jonge meneer (al denk je bij de naam aan een oude, gerimpelde meneer met een grijze baard, een lang blauw gewaad aan en eventuele Aladin schoenen eronder), die erg trots is op zijn weeshuis en land. Een vriendelijke man die ons in een uurtje enorm veel vertelde over de bevolking.
De eerste keer naar het weeshuis was een hele ervaring. Ze zagen ons aankomen in de verte en stormden meteen op ons af. Ineens had iedereen kinderen aan zich hangen alsof je een lopend klimrek bent. Wel erg aandoenlijk!
De gebouwen zijn zeer primitief. Er staan maar enkele bedden met sommige zonder matras en dat voor ruim 50 kinderen. Er is geld, voedsel, speelgoed, kleding, etc. tekort. Triest om te zien! Maar ergens wel mooi dat ze zich met zo weinig spullen toch weten te vermaken. In Nederland hebben veel kinderen ontzettend veel speelgoed en dan vervelen zij zich nog!
De omgang met de kinderen is erg leuk. Ze noemen je niet direct bij de voornaam, maar noemen je ‘sister’ of ‘sister Milou’. Erg leuk!
Afgelopen zondag even gaan relaxen met de meiden van het ziekenhuis. Even naar het Molepark gegaan om te zwemmen. Dit is een park waar je ook op safari kunt gaan. Dit hebben we zondag niet gedaan, maar zagen in de verte wel olifanten lopen! Komende vrijdag staat dit wel op de planning!
Nu gaan overleggen en kijken wat er met het sponsorgeld gedaan kan worden! Ik probeer jullie op de hoogte te houden, maar dit is afhankelijk van het bereik en de mogelijkheid om op internet te komen! Foto’s uploaden lukt me helaas ook niet, dan stopt het internet ermee! L
Liefs, Milou
-
07 Mei 2014 - 19:01
Robin Reichrath:
Sjiek om te lezen zusje! Ben enorm trots op je dat je dit durft en doet!
Liefs, Robin -
07 Mei 2014 - 19:16
Eva Gerits:
Wat fijn om te lezen dat jullie goed zijn aangekomen!
En ik hoop dat je een mooie tijd hebt en veel mag betekenen voor de kinderen daar!
Liefs Eva -
07 Mei 2014 - 19:29
Bernd :
Non de jus!!! Klinkt spannend, erg gaaf. Amusez vous. X uit Kunder -
07 Mei 2014 - 19:33
Inge:
Top meis!!! Blij te lezen dat je goed bent aangekomen. Heel veel succes daar! -
08 Mei 2014 - 01:54
Laura:
Blij dat het goed met je gaat, geniet er nog van de komende weken! Xx -
08 Mei 2014 - 21:40
Enid:
Lieve Milou,
Wauw, mooi verslag van je belevenissen zover. Ben maar niet meer te veel onderweg... ;-) En zeker niet in de regen.... Zwemmen met olifanten op de achtergrond. Te gek zeg!
Ben heel benieuwd wat jullie besluiten met het sponsorgeld te doen. Jullie gaan vast veel goeds betekenen voor die lieve kinderen. Geniet van dit avontuur en ik hoop dat internet het binnenkort weer even goed doet zodat je weer een verslag kunt plaatsen. Ik kijk ernaar uit! Veel liefs, ook van Rick en kusjes van Boris en Tara. -
09 Mei 2014 - 15:52
Mama:
Lieve Louke, wat n reis en wat n ervaringen! Je hebt er vandaag precies 2weken op zitten...t lijkt al langer.... Geniet van alle moois en sla Alles op...we willen steaks al je verhalen horen. Dikke kus lieve dochter,ben heel erg trots op je. X -
09 Mei 2014 - 17:47
Benedicte:
Hi Milou!
Wat gaaf allemaal! Hou ons zeker op de hoogte (als het internet even meewerkt!) en ben benieuwd naar je volgende avonturen!
Veel plezier daar!
Liefs, B -
09 Mei 2014 - 21:32
Pap:
Lieve Milou, ik ben heel trots dat je dit doet en al maanden zo goed hebt voorbereid. We zijn heel benieuwd naar je volgend verslag uit Ghana. Vertel dan ook iets over je dagelijkse taken bij en met de weeskinderen. Heel veel succes, geniet van de kinderen en de ervaringen. Dikke kus en tot....... Pap.
-
12 Mei 2014 - 19:43
Jolanda Schleepen:
Hoi, Milou. Leuk om te lezen dat alles goed gaat! Hoop dat jullie gauw weer nieuwe avonturen beleven.Doe je de groetjes aan Carlyn, die heeft n.l. geen internet, zoals ik vernomen heb.Veel plezier nog! Jolanda Schleepen, moeder van Carlyn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
